Onderzoek naar de markt voor incidentele loterijen

Samenvatting

Wanneer de lokale verenigingen, zoals de voetbalclub, de kerk of de muziekvereniging, geld nodig hebben voor bijvoorbeeld de bouw van een nieuw clubgebouw, een dakrenovatie van een kerk of de aanschaf van nieuwe muziekinstrumenten kunnen zij een loterij houden voor het inzamelen van geld voor dit doel. Zo’n loterij wordt een incidentele artikel 3 (Wet op de kansspelen) loterij genoemd. Ook wel: een incidentele loterij. Een vereniging kan een vergunning aanvragen bij de gemeente (bij een prijzenpot van minder dan 4.500€) of bij de Kansspelautoriteit (Ksa) (bij een prijzenpot van meer dan 4.500€).
In de afgelopen jaren zijn platforms op de markt gekomen waar vergunninghouders de volledige organisatie van de loterij aan kunnen uitbesteden. Zulke derde partijen worden ook wel white label platforms genoemd. Een white label platform verleent als full service provider loterijdiensten aan verschillende goede doelen. Goede doelen vragen zelf een incidentele artikel 3 vergunning aan. De Kansspelautoriteit (Ksa) houdt dan ook toezicht op de vergunninghouders en heeft dus geen toezichtsrelatie met de white label platforms. De opkomst van professionele partijen die de uitvoering verzorgen van die loterijen en het lichte toezichtsregime zorgen voor een blinde vlek in centraal toezicht op de loterijsector. 
Vanwege het belang van incidentele loterijen voor de vele verschillende goede doelen, is het nodig om de aard en omvang van de markt voor incidentele loterijen, de rol die white label platforms in die markt spelen, de voor- en nadelen die dat met zich meebrengt en de mogelijke en wenselijke vormen van toezicht op deze markt in kaart te brengen.